Κινδυνεύουμε από τον άκρατο ατομικισμό μας. Ένας ατομικισμός που φαίνεται να μας κάνει πιο δυνατούς, όμως στην πραγματικότητα μας εγκλωβίζει. Γιατί όσο μεγαλώνει ο δικός μας ατομικισμός, μεγαλώνει και των διπλανών μας και η σύγκρουση μεταξύ μας είναι αναπόφευκτη. Χωρίς να υπερπηδά κανείς τον άλλον τελικά. Εγκλωβίζοντάς μας όλους τους αντιμαχόμενους σε μοναξιά και ανοησία.
«Τι πρέπει να γίνει; Δώστε μας λύση!» λέμε. Η λύση είναι να γίνει το πρώτο βήμα. Αυτό εδώ το πρώτο βήμα. Μην αμφιβάλλετε ούτε στιγμή για αυτό! Ένα τολμηρό βήμα επανόδου στη συλλογικότητα. Ό,τι χρειάζεται η κοινότητά μας, από εμάς για αυτήν.
Μια τέλεια μορφή αυτό-οργάνωσης, αυτοκυριαρχίας, που θα φέρει τη συλλογικότητα, αφού θα εξισώνει τα εγώ, θα τα προετοιμάζει να ενταχθούν σε ένα δυνατό και σε διαρκή επαγρύπνηση εμείς. Όχι εθελοντισμός που θα διευκολύνει το κράτος να αποποιηθεί τις υποχρεώσεις του. Αν θέλει το Κράτος να συνεχίσει να υπάρχει, πρέπει να αποδεικνύει καθημερινά ότι αξίζει να το ανεχόμαστε να υπάρχει. Εθελοντισμός σε ότι αφορά τα πεδία που μονοπωλούν οι πολυεθνικές. Για παράδειγμα αυτοπειθαρχία στον καταναλωτισμό. Μορφή αγοραστικής αλληλεγγύης. Πουλάω το ποιοτικό προϊόν στην τιμή που του αναλογεί, αγοράζω το προϊόν του οποίου οι παραγωγός και διανομέας τηρούν τις αναλογίες κόστους παραγωγής και τιμής, καταργώ τις επωνυμίες και τις πολυεθνικές. Ενίσχυση αγροτών που καλλιεργούν ντόπιους σπόρους χωρίς φυτοφάρμακα και μεταλλαγμένα μισάνθρωπων επιχειρηματιών. Αποδυνάμωση αυτών που μας κάνουν πειραματόζωα αντοχής.
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι αυτό εδώ το πρώτο βήμα! Το επόμενο βήμα θα το διαπραγματευτούμε όταν ολοκληρωθεί αυτό εδώ, η επάνοδος της συλλογικότητας. Τότε θα βγει το επόμενο στάδιο, όχι γιατί δεν μπορούμε να το οραματιστούμε από τώρα. Αλλά γιατί το όραμα, που προκύπτει τώρα από την ατομικιστική μας κοινωνία, είναι πολύ φτωχότερο από αυτό που θα διαμορφωθεί στην κοινωνία που θα βασίζεται στη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, την κοινωνία που έπεται. Μην αμφιβάλλετε καθόλου! Αυτό το πρώτο βήμα έχει σκοπό.
Είναι πια εξευτελιστικό να γελοιοποιούμαστε μέσω της αναμονής μας. Αναμένουμε να γίνει κάτι. Να εμφανιστεί κάποιος άξιος, να μιλήσει σωστά, να κάνει τις σωστές πράξεις. Πόσο αναχρονιστικό είναι αυτό! Πόσο ανάρμοστο! Εμείς οι άξιοι, εμείς τα σωστά λόγια, εμείς οι σωστές πράξεις! Αρκεί να σταματήσουμε να απαρνιόμαστε τον εαυτό μας, να πάψουμε τον αναίσχυντο εγκλωβισμό μας στο ακούσιο «ναι», όπου μας εξωθούν. Έναν ολόκληρο λαό, που κάθε χρόνο γιορτάζει το «όχι» του. Μια παγκόσμια κοινότητα που μεγαλούργησε μόνο λέγοντας αυτήν τη σπουδαία λέξη, το μεγάλο «όχι», όταν οι λαοί αφανίζονταν!
Οι καιροί είναι επιτακτικοί. Η αναβολή είναι καταδίκη. Δεν μπορούμε να χρονοτριβούμε αναλώνοντας τη δυναμική μας στις ιδιαίτερες ομάδες μας. Τώρα είναι η ιστορική στιγμή! Τώρα είναι που κρινόμαστε! Τώρα είναι καιρός να δικαιώσουμε το αίμα της ανθρωπότητας που σκοτώθηκε για την ελευθερία μας, για να έχουμε λίγη σκέψη δική μας, έξω από άρχοντες πλούτου και θέσεων! Τώρα! Έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση στην ελευθερία.
Οι ασύδοτες κυβερνήσεις εξαχρείωσαν μια ολόκληρη γενιά που είχε όνειρα. Όνειρα για σπίτι και δουλειά και κάτι παραπάνω από την ίδια για τα παιδιά της. Τώρα είναι η ώρα να αναδειχθούμε, να ανταποκριθούμε στις ανάγκες μας άφοβα.
Εμείς φέρουμε την ευθύνη για τη σωτηρία της υγείας και της αξιοπρέπειάς μας. Γιατί αν παραδοθούμε αμαχητί, θα χτυπήσουν και την υγεία και την αξιοπρέπειά μας.
Μας λένε ότι οι Έλληνες ενώνονται στα δύσκολα. Κι όμως είμαστε ακόμη διχασμένοι. Κλεισμένοι σε καβούκια και φούσκες ατομικές, πάντα ατομικές. Αγνοώντας για πρώτη φορά τον μεγάλο κίνδυνο. Μην αναγνωρίζοντάς τον, λες και θα μας δοθεί άλλη ευκαιρία.
Εμείς είμαστε ο τόπος, ο χρόνος, η ύλη και η ψυχή! Εμείς όλοι που έτυχε να πατάμε πάνω εδώ και μόνο ενωμένοι θα ορίσουμε την τύχη μας. «Ή απόλυτη φτώχεια, ή υποταγή!», μας λένε. Καταλύοντας το Σύνταγμα, γκρεμίζοντας αυτό το σκαλοπάτι μας για το κάτι παραπάνω, πισωγυρίζοντάς μας, κάνοντάς μας να παλέψουμε πάλι για τα ίδια, σαν να μην αρκεί τόσο αίμα, που χύθηκε για να τα κατακτήσουμε. Αγνοούν τη δική μας ιστορία, τον δικό μας τρόπο, τον τρόπο ενός παγκόσμιου λαού.
Το σύνθημα είναι ένα, σκληρό, αδιαπραγμάτευτο, περήφανο και διαχρονικό: «Ελευθερία»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου